COMPANY OF WOLVES, THE

Towarzystwo Wilków

Rok prod.:1984
Reżyser:Neil Jordan
Kraj prod.:USA / Wielka Brytania
Obsada:Angela Lansbury, Sarah Patterson, David Warner, Tusse Sillberg, Georgia Slove

Autor recenzji:Krzysztof Gonerski
Ocena autora:8
Ocena użytkowników:8.26
Głosów:19
Inne oceny redakcji:
Kamiko - 7
M@rio - 8

Wilkołak to jedna z najważniejszych figur filmowego uniwersum grozy. Wywiedziona z mitów i legend, pradawnych rytuałów i wierzeń, zadomowiła się na dobre w ekranowym świecie. Strasząc widzów przerażającymi metamorfozami i wzruszając tragicznym losem ludzi-wilków, doczekała się niezliczonej liczby filmowych opowieści. Należy do nich również "Towarzystwo wilków’ Neila Jordana, uważanego za jednego z najciekawszych twórców współczesnego kina. Obraz irlandzkiego reżysera pozostaje wśród utworów poświeconych wilkołaczej tematyce wyjątkowym, choć – niestety - odosobnionym, przypadkiem. Bo czy kiedykolwiek wcześniej Wilkołak spotykał na swej drodze Czerwonego Kapturka?

Rosaleen, kilkunastoletnia dziewczynka, wymalowała usta czerwoną kredką, po czym zasnęła. Sen, jaki ją nawiedza, jest bardzo dziwny, a przy tym bardzo realistyczny, choć nie realny. Rosaleen jest w nim tę samą dziewczynką, co na jawie, ale otoczenie uległo diametralnej zmianie: mieszka wraz z rodzicami i starszą siostrą, Alice, w tajemniczej wiosce na skraju zagadkowego lasu, z którego co noc dochodzą odgłosy wyjących wilków. To właśnie z nimi mieszkańcy wioski prowadzą nieustanną wojnę i to im przypisuje się śmierć Alice, która pewnego dnia zboczyła ze ścieżki i padła ofiarą włochatych bestii. Po tej tragedii rodzice, a zwłaszcza mieszkająca w lesie Babcia, otaczają szczególną troską Rosaleen. Dojrzewająca dziewczynka chętnie przebywa z Babcią, bo ta nie tylko nie żałuje jej życiowych rad, przestrzegając ją głownie przed pułapkami męskiej żądzy, ale przede wszystkim snuje fantastyczne opowieści o wilkach i wilkołakach. O tych ostatnich mówi, że często przybierają postać mężczyzn ze zrośniętymi brwiami. Któregoś dnia, Rosaleen zmierza leśną ścieżką do domku Babci, niosąc koszyk pełen smakowitości. Niespodziewanie zastępuje jej drogę nieznajomy mężczyzna – przystojny szarmancki młodzieniec ze... zrośniętymi brwiami.

Czy nie dostrzegamy w tym streszczeniu zaskakującego podobieństwa do bajki Charlesa Perrault`a o Czerwonym Kapturku? (bo ta wersja, a nie autorstwa braci Grimm, posłużyła Jordanowi za podstawę fabularną filmu). Spostrzeżenie jak najbardziej słuszne. Reżyserowi "Wywiadu z wampirem" od początku przyświecał zamysł, by wykorzystać wątki bajki dla dzieci i opowiedzieć paraboliczną przypowieść o człowieczej naturze. Ale Jordan robi to po swojemu. "Towarzystwa wilków", jest więc, w swej konstrukcji, opowieścią szkatułkową - bohaterowie jednych historii są narratorami innych. Związek pomiędzy tymi poszczególnymi opowieściami jest na tyle luźny, że film przypomina mozaikę poskładaną z różnych elementów, choć koncentrującą się wokół losów Rosaleen. Ale nie o fabułę w dziele twórcy "Gry pozorów" chodzi, a o jej metaforyczny sens. Gęsty od symboli obraz, w zauważalny sposób nawiązuje do freudowskiej teorii seksualności i tym samym do koncepcji superego i id.*** Wskazuje na psychoanalityczną symbolikę, nie tylko ujęcie historii Rosaleen w ramy snu, ale wizualny klucz w postaci czerwonej barwy - u Freuda symbolizującej dojrzałość seksualną. Pojawiają się tez animalistyczne symbole: wilk, wąż, sowa, ropucha - wszystkie związane z ‘grzeszną seksualnością" i ‘wilczą naturą", z którą pierwotne instynkty i popędy ( w tym seks), są kojarzone. Utwór Jordana jest więc przede wszystkim paraboliczną opowieścią o seksualnej inicjacji Rosaleen, a w tle opowieścią o fatalizmie ludzkiego losu rozdartego miedzy tym, co ludzkie i tym co zwierzęce. A sięgając jeszcze głębiej można odnaleźć jeden ze stałych motywów twórczości reżysera "Chłopaka rzeźnika": krytyczne spojrzenie na konserwatywny katolicyzm irlandzkiego pochodzenia.

Od strony wizualnej film jest popisem kreacyjnej wyobraźni Jordana, słynącego z poetyckiej duszy i z umiejętności tworzenia rzeczywistości odznaczającej się wyjątkowa plastyczną urodą. Duża w tym zasługa również autora zdjęć Bryana Loftusa oraz scenografa, Antona Fursta, wyróżnionego zresztą przez Brytyjską Akademię Sztuki Filmowej i Telewizyjnej nominacją w kategorii "najlepsza scenografia". Jego dziełem jest wioska stylizowana na XVIII wieczną osadę, a szczególnie surrealistyczny las, pełen drzew-olbrzymów, nieprzebytej gęstwiny leśnych chaszczy, grzybów wielkości człowieka i błyszczących w mroku ślepi wilków. Iście niesamowita sceneria, doskonale oddająca charakter onirycznego świata. Chociaż Jordan przez cały czas podkreśla jego sztuczność, nie traci przy tym niepokojącej poetyckości swojej mrocznej wizji. W jego filmie nawet efekty specjalne ukazujące z anatomiczną precyzją przemiany ludzi w wilki służą estetycznej kontemplacji obrazów ( odcięty łeb zwierzęcia wpada do garnca z mlekiem, zanurza się w nim, po czym wypływa w postaci ludzkiej głowy).

"Towarzystwo wilków" nie jest klasycznym horrorem, choć wilkołaczy motyw mógłby na to wskazywać. To raczej mroczna baśń podszyta Freudem o tym, że w każdym z nas, choćbyśmy się tego wstydzili, wypierali, czy bali, siedzi włochata istota, która czeka tylko na swój czas. Ale lepiej oddajmy glos Narratorowi filmu:
‘Ku przestrodze każdej dziewczynie
Taki z tej bajki morał płynie
- nie ufaj obcym na swej drodze,
bo to się różnie skończyć może.
Masz urodę, więc i rozum miej.
Wilki wszędzie czają się,
Odwieczna prawda bowiem brzmi
- im słodsze usta, tym ostrzejsze kły"

-----
***superego i id - dwie przeciwstawne struktury osobowości człowieka – w uproszczeniu - odpowiadające opozycji: świadome społeczne nakazy (superego) – nie uświadamiane popędy (id). Te ostanie podlegają kontroli ego (czyli właściwe – ja) oraz superego Zdaniem Freuda niezaspokojenie popędów id wywołuje stan frustracji, który może prowadzić do różnorodnych zaburzeń w funkcjonowaniu osobowości i nerwic.

Screeny

HO, COMPANY OF WOLVES, THE

Zaloguj się aby móc oddać swój głos na film.

Plusy:

+ oryginalny
+ popis kreacyjnej wyobrażni reżysera
+ zdjęcia i scenografia
+ bogata symbolika
+ skłania do refleksji nad ludzką naturą

Minusy:

- miłośnicy klasycznego horroru, a zwłaszcza gore mogą poczuć się zawiedzeni

Na forum:

Podyskutuj o filmie tutaj: Forum HO

Horror Online 2003-2015 wszystkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie fragmentów lub całości opracowań, wykorzystywanie ich w publikacjach bez zgody twórców strony ZABRONIONE!!!

- - - -